Rano niektórzy nie byli tak rześcy jakby chcieli. Skutki zabawy do 4 rano dały o sobie znać, kiedy trzeba było wstawać rano. Lekko ćmiąca głowa, żołądek mówiący „nie!!!” Płatkom z mlekiem (w aucie tylko słychać nieśmiałe:, ale bym zjadł jakiegoś burgera). Pakowanie zabrało więcej czasu niż zwykle, szybki przystanek w Macu po drodze i jakby to powiedzieć, ale z 10.00 Nie wiadomo, kiedy zrobiła się nagle 12.00….Najważniejsze, że już podążaliśmy w obranym kierunku zaśmiewając się z wczorajszo-dzisiejszych aspektów imprezy. W Squamish zostawiliśmy mercedesa i trochę ściśnięci pokonaliśmy 14 km leśną drogą, na której Tomasza nowa Toyotka mogła przejść chrzest bojowy w terenie;) Na parkingu ledwo znaleźliśmy miejsce, ale nie zmartwiło nas to zbytnio, gdyż nie minęło 5minut i coś na kształt pielgrzymki wysypało się na parking. Juhuuu wszyscy jadą do domów, nie bierzemy namiotów, bo chata będzie prawie cała nasza;)
O 2.30 udało nam się w końcu wyruszyć;) Idąc za Tomasza radą nasmarowaliśmy sobie foki i narcioszki śmigały jak ta lala. Nic tylko ten dźwięk szu szuu szuu i suniesz do przodu jak na łyżwach. Po godzince doszliśmy do pierwszej chaty (dobra opcja żeby się zagrzać i odpocząć jak potrzeba – piecyk, drzewo) a po 2 kolejnych dotarliśmy do celu.
Po krótkim rekonesansie pogratulowaliśmy sobie podjęcia decyzji o zostawieniu namiotów w aucie. Ludzi oprócz nas było może 12, a to znaczyło ze miejsca jest dość i nawet nikt nie musi spać na podłodze. Po nas przyszła Janka z Martinem ( Janki chłopak również na wakacjach, po Kanadzie się wozi) a po kolejnych kilku godzinach Alan z Livią (tu już straciliśmy nadzieję, że przyjdą – była 22.20. Umawialiśmy się, że jak nie będzie ich do 20 to znaczy, że nocują w pierwszej chacie). Posiedzieliśmy do 23, oczywiście z najróżniejszymi przygodami-, ale kto był ten wie;) i poszliśmy też spać, bo oczy same się zamykały.
Rano najpóźniej o 10.00 Trzeba było wyruszać w stronę parkingu (o 1 musieliśmy zameldować się przy aucie, bo Janka z Martinem spieszyli się na mecz hokeja). Chętnie zostalibyśmy dłużej coś pojeździć, ale wiedzieliśmy, że pogoda ma się popsuć. Poza tym bilety na hokej były potwornie drogie i Janka nie wybaczyłaby nam gdyby nie zdążyli. Droga z powrotem szybko minęła -kilka krótkich podejść i zjazdów, potem wyszliśmy trochę wyżej żeby coś w puchu pozjeżdżać.
Następnie przystanek w pierwszej chacie na małe co nieco - zupę z tuńczyka z czosnkiem (tuńczyk w puszce w sosie własnym podgrzany na piecu konsystencją zaczął przypominać zupę;). Do tego ząbek czosnku do smaczku i czego chcieć więcej? Mniam!) I jazda na dół. Z tego miejsca do parkingu jest może z 10 minut (zależy jak zasuwamy- droga biegnie w dół trzeba tylko uważać na tych, co idą do góry).
Na parkingu pakowanie i już gotowi do drogi. Czas wyjazdu 1.00 Czyli idealnie jak miało być. W drodze do domu jeszcze rozważaliśmy pójście na ścianę, ale jak dojechaliśmy to nie mieliśmy siły na nic. Także dzień zakończyliśmy relaksując się w domu z myślą ze na ścianę idziemy jutro.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz